‘ಅವಧಿ’ಯಲ್ಲಿ ಉಪ್ಪಿನಕಾಯಿ ಖಾರ

ಕಿಠಾರನೆ ಕಿರಿಚಿಕೊಳ್ಳುವಂತಾಯಿತು. ಯಾವ ಧಡಿಯ ನನ್ನ ಸೂಟುಕೇಸಿನ ಮಾಲೆ ಕುಳಿತ್ತಿದ್ದನೋ, ಅದಾವ ಪರಮ ಪಾಪಿ ಅದನ್ನು ಎತ್ತಿ ಒಗೆದಿದ್ದನೋ, ಅದಾವ ರಾಕ್ಷಸ ನರಾಧಮ (!) ಅದನ್ನು ಎಳೆದಾಡಿದ್ದನೋ. ಅಂತೂ ಉಪ್ಪಿನಕಾಯಿ ಶೀಸೆ ಚೂರು ಚೂರಾಗಿ ಒಳಗೇ ಒಡೆದಿದೆ. ಸೂಟುಕೇಸಿನ ತುಂಬ ಮಾವಿನ ಮಿಡಿ ಎರಚಾಡಿದೆ. ಕಾರದಕೆಂಪು, ಯಥೇಚ್ಛವಾಗಿ ಬೆರತಿದ್ದ ಎಣ್ಣೆಯೊಂದಿಗೆ ಇಳಿದು ಇಂಗಿದೆ. ನೋಟ ಕಣ್ಣನ್ನು ಕುಕ್ಕುತ್ತಿದೆ. ವಾಸನೆ ಘಾಟು ಮೂಗಿಗೆ ಅಡರುತ್ತಿದೆ. ಮುಂದೇನು ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ತಿಳಿಯದಾಗಿ ಕಣ್ಣು, ಮೂಗು, ಬಾಯಿ ಬಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಮಂಡಿಯೂರಿ ಸೂಟುಕೇಸಿನ ಮುಂದೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತೆ.

ಸಂಪೂರ್ಣ ಓದಿಗೆ ಭೇಟಿ ಕೊಡಿ: ಅವಧಿ